.png)
İki çift lastik çizme, iki yağmurluk, çapa, bel, kürek, bir hoca, bir öğrenci. Böyle başladı… A bir de budama makası.
Orman dedik ağaç diktik, bal ormanı oldu. Arı dedik arı oldu. Arı olunca bal da oldu. Balımızı yere göğe koyamadık. Yedik, paylaştık bitmedi.
Biz de cam kavanozlara koyduk, mantardan kapak uydurduk. İsim ne olsun dedik karar veremedik. Ağaçları ellerimizle diktik arılara kendimiz baktık. Bu bala ancak mührümüzü basarız dedik. Adı da mührün farsça kökeni “Muhr” oldu.
Ben şehirlinin okumuşu, köylünün cahiliyim. Yolun başındayım, acemiyim, şaşkınım ama aynı zamanda acayip hevesliyim.
Kitaplar yazar, fotoğraflar gösterir fakat yaşamın kendisi başka bir şey. Okumak ile deneyimlemek arasındaki farkı keşfetmek başlı başına bir macera bence...
"DOĞA" yolculuğumdaki deneyimlerini, keşiflerimi ve maceralarımı sizlerle paylaşmaya da çok hevesliyim.
